Można utworzyć instancję adaptera za pomocą konstruktora. Przyjmuje on pojedynczy argument - tablicę parametrów używanych do deklaracji połączenia.

$db = new Zend_Db_Adapter_Pdo_Mysql(array(
    'host'     => '127.0.0.1',
    'username' => 'webuser',
    'password' => 'xxxxxxxx',
    'dbname'   => 'test'
));

Alternatywą w stosunku do bezpośredniego używania konstruktora jest utworzenie instancji adaptera za pomocą statycznej metody Zend_Db::factory(). Ta metoda dynamicznie ładuje plik klasy adaptera używając Zend_Loader::loadClass().

Pierwszy argument metody to łańcuch znaków, który wyznacza nazwę bazową klasy adaptera. Np. string 'Pdo_Mysql' odpowiada klasie Zend_Db_Adapter_Pdo_Mysql. Drugi argument to ta sama tablica parametrów, którą należało podać adapterowi konstruktora.

// Poniższa instrukcja jest zbędna ponieważ plik z klasą
// Zend_Db_Adapter_Pdo_Mysql zostanie załadowany przez fabrykę
// Zend_Db

// require_once 'Zend/Db/Adapter/Pdo/Mysql.php';

// Załaduj klasę Zend_Db_Adapter_Pdo_Mysql automatycznie
// i utwórz jej instancję
$db = Zend_Db::factory('Pdo_Mysql', array(
    'host'     => '127.0.0.1',
    'username' => 'webuser',
    'password' => 'xxxxxxxx',
    'dbname'   => 'test'
));

Jeśli jest zdefiniowana własna klasa dziedzicząca po Zend_Db_Adapter_Abstract ale jej nazwa nie zawiera "Zend_Db_Adapter", można użyć metody factory() do załadowania adaptera jedynie jeśli poda się swój prefiks nazwy adaptera z kluczem 'adapterNamespace' do argumentu zawierającego parametry połączenia.

// Nie trzeba ładować pliku klasy adaptera
// bo robi to metoda fabryki Zend_Db

// Załadowanie klasy MyProject_Db_Adapter_Pdo_Mysql automatycznie
// i utworzenie jej instancji
$db = Zend_Db::factory('Pdo_Mysql', array(
    'host'             => '127.0.0.1',
    'username'         => 'webuser',
    'password'         => 'xxxxxxxx',
    'dbname'           => 'test',
    'adapterNamespace' => 'MyProject_Db_Adapter'
));

Każdy z argumentów metody factory() może również zostać podany w formie obiektu klasy Zend_Config.

Jeśli pierwszy argument jest obiektem Zend_Config to wymagane jest aby posiadał właściwość o nazwie adapter, w której będzie zapisany łańcuch znaków określający nazwę bazową klasy adaptera. Opcjonalnie, obiekt ten może zawierać właściwość 'params' z właściwościami potomnymi odpowiadającymi nazwom parametrów adaptera. Będą one użyte jedynie w przypadku braku drugiego argumentu metody factory().

$config = new Zend_Config(
    array(
        'database' => array(
            'adapter' => 'Mysqli',
            'params'  => array(
                'host'     => '127.0.0.1',
                'dbname'   => 'test',
                'username' => 'webuser',
                'password' => 'secret',
            )
        )
    )
);

$db = Zend_Db::factory($config->database);

Drugi argument metody factory() może stanowić tablicę asocjacyjną zawierającą wartości odpowiadające parametrom adaptera. Ten argument jest opcjonalny. Jeśli pierwszy argument jest obiektem klasy Zend_Config to powinien zawierać wszystkie parametry a drugi argument jest ignorowany.

Poniższa lista opisuje parametry wspólne dla klas adapterów Zend_Db.

$options = array(
    Zend_Db::CASE_FOLDING => Zend_Db::CASE_UPPER
);

$params = array(
    'host'           => '127.0.0.1',
    'username'       => 'webuser',
    'password'       => 'xxxxxxxx',
    'dbname'         => 'test',
    'options'        => $options
);

$db = Zend_Db::factory('Db2', $params);

$options = array(
    Zend_Db::AUTO_QUOTE_IDENTIFIERS => false
);

$params = array(
    'host'           => '127.0.0.1',
    'username'       => 'webuser',
    'password'       => 'xxxxxxxx',
    'dbname'         => 'test',
    'options'        => $options
);

$db = Zend_Db::factory('Pdo_Mysql', $params);

$pdoParams = array(
    PDO::MYSQL_ATTR_USE_BUFFERED_QUERY => true
);

$params = array(
    'host'           => '127.0.0.1',
    'username'       => 'webuser',
    'password'       => 'xxxxxxxx',
    'dbname'         => 'test',
    'driver_options' => $pdoParams
);

$db = Zend_Db::factory('Pdo_Mysql', $params);

echo $db->getConnection()
        ->getAttribute(PDO::MYSQL_ATTR_USE_BUFFERED_QUERY);

$options = array(
    Zend_Db::ALLOW_SERIALIZATION => false
);

$params = array(
    'host'           => '127.0.0.1',
    'username'       => 'webuser',
    'password'       => 'xxxxxxxx',
    'dbname'         => 'test',
    'options'        => $options
);

$db = Zend_Db::factory('Pdo_Mysql', $params);

Utworzenie instancji klasy adaptera nie powoduje natychmiastowego połączenia z serwerem bazy danych. Adapter zachowuje parametry połączenia ale łączy się na żądanie - w momencie pierwszego wywołania zapytania. Dzięki temu zainicjowanie adaptera jest szybkie i tanie. Można utworzyć adapter nawet jeśli nie jest się pewnym czy wykonanie jakiegokolwiek zapytania przy danym połączeniu będzie niezbędne.

Jeśli zajdzie potrzeba zmuszenia adaptera do połączenia z bazą danych, należy wówczas wywołać metodę getConnection(). Zwraca ona obiekt połączenia odpowiednio do rozszerzenia PHP używanego do połączenia. Jeśli używa się adaptera korzystającego z PDO, to metoda getConnection(), po zainicjowaniu połączenia z serwerem bazy danych, zwróci obiekt PDO.

Możliwość wymuszenia połączenia z bazą danych może być przydatna gdy chce się złapać wyjątki rzucane przez adapter powstałe w rezultacie podania złych danych uwierzytelniających lub innych błędów połączenia. Te wyjątki nie są rzucane dopóki nie jest ustanowiona próba połączenia, więc można uprościć kod aplikacji i obsłużyć je w jednym miejscu. W przeciwnym razie należałoby je przechwycać w momencie wywołania pierwszego zapytania do bazy danych.

Dodatkowo adapter może zostać poddany serializacji i przechowany np. w zmiennej sesyjnej. Może to być pomocne nie tylko dla adaptera ale również z punktu widzenia obiektów, które z niego korzystają, takich jak Zend_Db_Select. Domyślnie serializacja adapterów jest dozwolona ale jeśli jest taka potrzeba - można ją wyłączyć poprzez podanie opcji Zend_Db::ALLOW_SERIALIZATION z wartością FALSE (przykład niżej). Aby pozostać w zgodzie z zasadą leniwego połączenia, adapter nie połączy się automatycznie po odserializowaniu. Należy zatem wywołać metodę getConnection(). Można również zmusić adapter aby po odserializowaniu łączył się z bazą danych automatycznie poprzez podanie opcji Zend_Db::AUTO_RECONNECT_ON_UNSERIALIZE z wartością TRUE.

try {
    $db = Zend_Db::factory('Pdo_Mysql', $parameters);
    $db->getConnection();
} catch (Zend_Db_Adapter_Exception $e) {
    // przyczyną problemów mogą być złe dane uwierzytelniające lub np. baza danych
    // nie jest uruchomiona
} catch (Zend_Exception $e) {
    // przyczyną może być np. problem z załadowaniem odpowiedniej klasy adaptera
}

Za pomocą metody fetchAll() można wywołać zapytanie SQL SELECT oraz pobrać jego rezultaty w jednym kroku.

Pierwszym argumentem metody jest łańcuch znaków zawierający polecenie SELECT. Alternatywnie, w pierwszym argumencie można umieścić obiekt klasy Zend_Db_Select. Adapter automatycznie dokonuje konwersji tego obiektu do łańcucha znaków zawierającego zapytanie SELECT.

Drugi argument metody fetchAll() to tablica wartości używanych do zastąpienia parametrów wiązanych w zapytaniu SQL.

$sql = 'SELECT * FROM bugs WHERE bug_id = ?';

$result = $db->fetchAll($sql, 2);

Domyślnie fetchAll() zwraca tablicę wierszy, z których każdy jest tablicą asocjacyjną. Kluczami tablicy asocjacyjnej są kolumny lub ich aliasy podane w zapytaniu SELECT.

Można ustawić inny tryb zwracania rezultatów poprzez metodę setFetchMode(). Dopuszczalne tryby są identyfikowane przez stałe:

$db->setFetchMode(Zend_Db::FETCH_OBJ);

$result = $db->fetchAll('SELECT * FROM bugs WHERE bug_id = ?', 2);

// $result jest tablicą obiektów 
echo $result[0]->bug_description;

Metoda fetchAssoc() zwraca dane w formie tablicy tablic asocjacyjnych, niezależnie od wartości ustalonej jako tryb zwracania rezultatów zapytania.

$db->setFetchMode(Zend_Db::FETCH_OBJ);

$result = $db->fetchAssoc('SELECT * FROM bugs WHERE bug_id = ?', 2);

// $result staje się tablicą tablic asocjacyjnych, mimo ustawionego
// trybu zwracania rezultatów zapytania
echo $result[0]['bug_description'];

Metoda fetchCol() zwraca dane w postaci tablicy wartości niezależnie od wartości ustalonej jako tryb zwrcania rezultatów zapytania. Ta metoda zwraca pierwszą kolumnę ze zbioru powstałego na skutek wywołania zapytania. Inne kolumny znajdujące się w tym zbiorze są ignorowane. Aby zwrócić inną niż pierwsza kolumnę należy skorzystać z przykładu „Pobranie pojedynczej kolumny ze zbioru wynikowego”.

$db->setFetchMode(Zend_Db::FETCH_OBJ);

$result = $db->fetchCol(
    'SELECT bug_description, bug_id FROM bugs WHERE bug_id = ?', 2);

// zawiera bug_description; bug_id nie zostanie zwrócona
echo $result[0];

Metoda fetchPairs() zwraca dane w postaci tablicy par klucz-wartość. Zwracana jest to tablica asocjacyjna z pojedynczą wartością w każdym polu. Wartości z pierwszej kolumny zapytania SELECT stają się kluczami tablicy wynikowej zaś wartości drugiej zostają umieszczone jako wartości tablicy. Pozostałe kolumny zwracane przez zapytanie są ignorowane.

Należy konstruować zapytanie SELECT w taki sposób aby pierwsza kolumna posiadała unikalne wartości. W przeciwnym wypadku wartości tablicy asocjacyjnej zostaną nadpisane.

$db->setFetchMode(Zend_Db::FETCH_OBJ);

$result = $db->fetchPairs('SELECT bug_id, bug_status FROM bugs');

echo $result[2];

Metoda fetchRow() pobiera dane używając bieżącego trybu zwracania rezultatów ale zwraca jedynie pierwszy wiersz ze zbioru wynikowego.

$db->setFetchMode(Zend_Db::FETCH_OBJ);

$result = $db->fetchRow('SELECT * FROM bugs WHERE bug_id = 2');

// $result to pojedynczy obiekt a nie tablica obiektów
echo $result->bug_description;

Metoda fetchOne() można opisać jako kombinacja fetchRow() oraz fetchCol() bo zwraca dane pochodzące z pierwszego wiersza zbioru wynikowego ograniczając kolumny do pierwszej w wierszu. Ostatecznie zostaje zwrócona pojedyncza wartość skalarna a nie tablica czy obiekt

$result = $db->fetchOne('SELECT bug_status FROM bugs WHERE bug_id = 2');

// pojedyncza wartość string
echo $result;

Za pomocą metody insert() można dodać nowe wiersze do tabeli bazy danych. Jej pierwszym argumentem jest łańcuch znaków oznaczający nazwę tabeli. Drugim - tablica asocjacyjna z odwzorowaniem nazw kolumn i wartości jakie mają zostać w nich zapisane.

$data = array(
    'created_on'      => '2007-03-22',
    'bug_description' => 'Something wrong',
    'bug_status'      => 'NEW'
);

$db->insert('bugs', $data);

Kolumny, które nie zostały podane w tablicy z danymi nie będą umieszczone w zapytaniu na zasadzie analogicznej do użycia polecenia SQL INSERT: Jeśli kolumna ma podaną wartość domyślną (DEFAULT) to ta wartość zostanie zapisana w nowym wierszu. W przeciwnym przypadku kolumna nie będzie miała żadnej wartości (NULL).

Domyślnym sposobem zapisu danych jest użycie parametrów wiązanych. Dzięki temu ryzyko wystąpienia niektórych form zagrożenia bezpieczeństwa aplikacji jest ograniczone. W tablicy z danymi nie trzeba używać unikania lub umieszczania wartości w cudzysłowiu.

Może wystąpić potrzeba potraktowania wartości w tablicy danych jako wyrażeń SQL. W takim wypadku nie powinno się stosować umieszczania w cudzysłowiu. Domyślnie wszystkie podane wartości string są traktowane jak literały. Aby upewnić się, że wartość jest wyrażeniem SQL i nie powinna zostać umieszczona w cudzysłowie, należy ją podać jako obiekt klasy Zend_Db_Expr zamiast prostego łańcucha znaków.

$data = array(
    'created_on'      => new Zend_Db_Expr('CURDATE()'),
    'bug_description' => 'Something wrong',
    'bug_status'      => 'NEW'
);

$db->insert('bugs', $data);

Niektóre systemy zarządzania bazą danych wspierają klucze pierwotne o automatycznie zwiększanych wartościach. Tabela zdefiniowana w ten sposób generuje wartość klucza pierwotnego automatycznie przy każdym poleceniu INSERT. Wartością zwracaną przez metodę insert() nie jest ostatni zapisany identyfikator, ponieważ tabela mogła nie posiadać automatycznie inkrementowanej kolumny. Zamiast tego wartością zwrotną jest ilość zapisanych wierszy (przeważnie 1).

Jeśli tabela jest zdefiniowana za pomocą automatycznego klucza pierwotnego to można użyć metody lastInsertId(). Po udanym dodaniu wiersza metoda ta zwraca ostatnią wartość klucza wygenerowaną w ramach bieżącego połączenia.

$db->insert('bugs', $data);

// zwrócenie ostatniej wartości wygenerowanej przez automatyczną kolumnę
$id = $db->lastInsertId();

Niektóre systemy zarządzania bazą danych wspierają obiekt sekwencji, który służy do generowania unikalnych wartości, które mogą posłużyć jako klucz pierwotny. Aby obsługiwać również sekwencje metoda lastInsertId() akceptuje dodatkowe dwa argumenty. Pierwszym z nich jest nazwa tabeli zaś drugim - nazwa kolumny. Założona jest konwencja według której sekwencja ma nazwę składającą się z nazwy tabeli oraz kolumny do której generuje wartości z dodatkowym sufiksem "_seq". Podstawą tego założenia są domyślne ustawienia PostgreSQL. Przykładowo tabela "bugs" z kluczem pierwotnym w kolumnie "bug_id" będzie używała sekwencji o nazwie "bugs_bug_id_seq".

$db->insert('bugs', $data);

// zwrócenie ostatniej wartości wygenerowanej przez sekwencję 'bugs_bug_id_seq'
$id = $db->lastInsertId('bugs', 'bug_id');

// zwrócenie ostatniej wartości wygenerowanej przez sekwencję 'bugs_seq'
$id = $db->lastInsertId('bugs');

Jeśli nazwa obiektu sekwencji nie podąża za tą konwencją można użyć metody lastSequenceId(), która przyjmuje pojedynczy łańcuch znaków - nazwę sekwencji - jako argument.

$db->insert('bugs', $data);

// zwrócenie ostatniej wartości wygenerowanej przez sekwencję 'bugs_id_gen'
$id = $db->lastSequenceId('bugs_id_gen');

Dla systemów zarządzania bazą danych które nie wspierają sekwencji, włączając MySQL, Microsoft SQL Server, oraz SQLite dodatkowe argumenty podane do metody lastInsertId() są ignorowane a zwrócona jest ostatnia wartość wygenerowana dla dowolnej tabeli poprzez polecenie INSERT podczas bieżącego połączenia. Dla tych RDBMS metoda lastSequenceId() zawsze zwraca NULL.

Aktualizacji wierszy tabeli w bazie danych można dokonać poprzez metodę adaptera update() . Metoda przyjmuje trzy argumenty: pierwszym jest nazwa tabeli; drugim - tablica asocjacyjna mapująca kolumny, które mają ulec zmianie oraz wartości jakie kolumny przybiorą; trzecim - warunek wyznaczający wiersze do zmiany.

Wartości w tablicy z danymi są traktowane jak literały znakowe. Należy zapoznać się z akapitem „Dodawanie danych” aby uzyskać więcej informacji na temat użyci w niej wyrażeń SQL.

Trzecim argumentem metody jest string zawierający wyrażenie SQL będące kryterium wyznaczającym wiersze do zmiany. Wartości i identyfikatory w tym argumencie nie są umieszczane w cudzysłowie ani unikane. Należy, więc, zadbać o to samemu. Należy zapoznać się z akapitem „Umieszczanie wartości i identyfikatorów w cudzysłowie” aby zasięgnąć dodatkowych informacji.

Wartością zwracaną jest ilość wierszy zmienionych przez operację aktualizacji.

$data = array(
    'updated_on'      => '2007-03-23',
    'bug_status'      => 'FIXED'
);

$n = $db->update('bugs', $data, 'bug_id = 2');

Jeśli trzeci argument nie zostanie podany to wszystkie wiersze w tabeli zostaną zaktualizowane zgodnie z kolumnami i wartościami podanymi w drugim argumencie.

Jeśli trzeci argument zostanie podany jako tablica łańcuchów znakowych to w zapytaniu łańcuchy zostaną połączone za pomocą operatorów AND.

Przy podaniu trzeciego argumentu jako tablicy tablic, ich wartości zostaną automatycznie otoczone cudzysłowami i umieszczone w kluczach tych tablic. Po czym zostaną połączone za pomocą operatorów AND.

$data = array(
    'updated_on'      => '2007-03-23',
    'bug_status'      => 'FIXED'
);

$where[] = "reported_by = 'goofy'";
$where[] = "bug_status = 'OPEN'";

$n = $db->update('bugs', $data, $where);

// Powstałe wyrażenie SQL to:
//  UPDATE "bugs" SET "update_on" = '2007-03-23', "bug_status" = 'FIXED'
//  WHERE ("reported_by" = 'goofy') AND ("bug_status" = 'OPEN')

$data = array(
    'updated_on'      => '2007-03-23',
    'bug_status'      => 'FIXED'
);

$where['reported_by = ?'] = 'goofy';
$where['bug_status = ?']  = 'OPEN';

$n = $db->update('bugs', $data, $where);

// Powstałe wyrażenie SQL to:
//  UPDATE "bugs" SET "update_on" = '2007-03-23', "bug_status" = 'FIXED'
//  WHERE ("reported_by" = 'goofy') AND ("bug_status" = 'OPEN')

Usuwania danych można dokonać używając metody delete(). Przyjmuje ona dwa argumenty: pierwszym z nich jest łańcuch znaków z nazwą tabeli; Drugim - warunek określający wiersze do usunięcia.

Drugi argument to string zawierający wyrażenie SQL użyte jako kryterium wyznaczania usuwanych wierszy. Wartości i identyfikatory nie są unikane ani umieszczane w cudzysłowie - należy zatroszczyć się o to samemu. Aby dowiedzieć się więcej na ten temat można skorzystać z akapitu „Umieszczanie wartości i identyfikatorów w cudzysłowie”.

Wartość zwrotna to ilość wierszy, jakie uległy zmianie w wyniku zadziałania operacji usuwania.

$n = $db->delete('bugs', 'bug_id = 3');

Jeśli drugi argument nie zostanie podany to wszystkie wiersze z tabeli ulegną usunięciu.

Jeśli drugi argument zostanie podany jako tablica łańcuchów znaków to te łańcuchy ulegną konkatenacji jako wyrażenia logiczne połączone operatorem AND.

Jeśli trzeci argument będzie tablicą tablic to jej wartości zostaną automatycznie otoczone cudzysłowami i umieszczona w kluczach tablic. Potem zostaną połączone razem za pomocą operatora AND.

Metoda quote() przyjmuje pojedynczy argument - łańcuch znaków. Na wyjściu zwraca podany argument ze wszystkimi znakami specjalnymi poddanymi uniknięciu w sposób właściwy dla używanego RDBMS i otoczony znakami ograniczającymi łańcuchy znakowe. Standardowym znakiem ograniczającym stringi w SQL jest pojedynczy cudzysłów (').

$name = $db->quote("O'Reilly");
echo $name;
// 'O\'Reilly'

$sql = "SELECT * FROM bugs WHERE reported_by = $name";

echo $sql;
// SELECT * FROM bugs WHERE reported_by = 'O\'Reilly'

Należy zwrócić uwagę, że wartość zwrotna metody quote() zawiera znaki ograniczające stringi. Jest to zachowanie różne od niektórych funkcji które unikają specjalne znaki ale nie ujmują całego łańcucha w znaki ograniczające, tak jak mysql_real_escape_string().

Wartości mogą wymagać umieszczenia w cudzysłowach lub nie, zgodnie z kontekstem używanego typu danych SQL. W przypadku niektórych rodzajów systemów zarządzania bazą danych liczby całkowite nie mogą być ograniczane cudzysłowami jeśli są porównywane z kolumną lub wyrażeniem zwracającym inną liczbę całkowitą. Innymi słowy, poniższy zapis może wywołać błąd w niektórych implementacjach SQL zakładając, że intColumn jest określona typem danych INTEGER.

SELECT * FROM atable WHERE intColumn = '123'

Można użyć opcjonalnego, drugiego argumentu metody quote() aby określić typ danych SQL i ograniczyć stosowanie cudzysłowu.

$value = '1234';
$sql = 'SELECT * FROM atable WHERE intColumn = '
     . $db->quote($value, 'INTEGER');

Każda klasa Zend_Db_Adapter ma zapisane nazwy numerycznych typów danych SQL odpowiednio do swojego rodzaju RDBMS. Zamiast tego można w tym miejscu również korzystać ze stałych Zend_Db::INT_TYPE, Zend_Db::BIGINT_TYPE oraz Zend_Db::FLOAT_TYPE aby uniezależnić kod od rodzaju bazy danych.

Zend_Db_Table automatycznie określa typy danych SQL dla metody quote() podczas generowania zapytań SQL odnoszących się do klucza pierwotnego tabeli.

Najbardziej typowym przypadkiem użycia cudzysłowu do ograniczania zmiennych jest umieszczenie zmiennej PHP w zapytaniu SQL. Aby to osiągnąć można użyć metody quoteInto(). Przyjmuje ona dwa argumenty: pierwszym jest łańcuch znaków zawierający symbol "?", który zostanie zastąpiony; drugim jest zmienna PHP, która ma trafić na miejsce "?".

Zastępowany symbol jest używany przez wielu producentów baz danych do oznaczenia pozycyjnych parametrów wiązanych ale metoda quoteInto() jedynie emuluje takie parametry. W wyniku jej działania wartość zmiennej jest zwyczajnie umieszczana w łańcuchu z zapytaniem, po wstępnym uniknięciu specjalnych znaków i umieszczeniu w cudzysłowie. Prawdziwa implementacja parametrów wiązanych zakłada separację łańcucha znaków polecenia SQL od samych parametrów oraz wstępne parsowanie polecenia na serwerze bazy danych.

$sql = $db->quoteInto("SELECT * FROM bugs WHERE reported_by = ?", "O'Reilly");

echo $sql;
// SELECT * FROM bugs WHERE reported_by = 'O\'Reilly'

Można użyć opcjonalnego, trzeciego parametru metody quoteInto() aby określić typ danych SQL. Numeryczne typy danych (w przeciwieństwie do innych typów) nie podlegają umieszczaniu w cudzysłowie.

$sql = $db
    ->quoteInto("SELECT * FROM bugs WHERE bug_id = ?", '1234', 'INTEGER');

echo $sql;
// SELECT * FROM bugs WHERE reported_by = 1234

Wartości nie są jedyną częścią składni polecenia SQL, która może być zmienna. W przypadku użycia zmiennych PHP do określenia tabel, kolumn lub innych identyfikatorów zapytania SQL, może zajść potrzeba umieszczenia również tych elementów w cudzysłowie. Domyślnie identyfikatory SQL muszą przestrzegać określonych reguł - podobnie jak w PHP oraz większości innych języków programowania. Przykładem takiej reguły jest zakaz używania spacji lub określonych znaków interpunkcyjnych, specjalnych ani też znaków spoza ASCII. Poza tym istnieje lista określonych słów, które służą do tworzenia zapytań - ich też nie powinno się używać jako identyfikatorów.

Mimo to SQL posiada ograniczone identyfikatory (delimited identifiers), dzięki którym można skorzystać z większego wachlarza znaków do nazywania obiektów. Jeśli określony identyfikator zostanie ograniczony odpowiednim rodzajem cudzysłowu to będzie można użyć znaków, które bez tego ograniczenia spowodowałyby błąd. Identyfikatory ograniczone mogą zawierać spacje, znaki interpunkcyjne czy lokalne litery. Można nawet używać zarezerwowanych słów SQL jeśli zostaną otoczone odpowiednimi znakami ograniczającymi.

Metoda quoteIdentifier() zachowuje się podobnie jak quote() ale otacza podany łańcuch znaków za pomocą znaków ograniczających zgodnie z rodzajem używanego adaptera. Standardowy SQL używa podwójnego cudzysłowu (") jako znaku ograniczającego a większość systemów zarządzania bazą danych podąża za tym przykładem. MySQL domyślnie używa znaków back-tick (`). Metoda quoteIdentifier() dokonuje również unikania znaków specjalnych znajdujących się w przekazanym argumencie.

// można użyć tabeli o nazwie takiej samej jak słowo zarezerwowane SQL
$tableName = $db->quoteIdentifier("order");

$sql = "SELECT * FROM $tableName";

echo $sql
// SELECT * FROM "order"

W SQL identyfikatory ograniczone są wrażliwe na wielkość liter, w przeciwieństwie do zwykłych identyfikatorów. Przez to, należy upewnić się, że pisownia identyfikatora w 100% odpowiada pisowni zapisanej w schemacie, włącznie z wielkością liter.

W większości przypadków gdzie polecenie SQL jest generowane wewnątrz klas Zend_Db, domyślnym zachowaniem jest automatyczne ograniczanie identyfikatorów. Można to zmienić poprzez opcję Zend_Db::AUTO_QUOTE_IDENTIFIERS wywoływaną podczas inicjalizacji adaptera. Więcej informacji: Przykład 191, „Przekazanie do fabryki opcji automatycznego umieszczania w cudzysłowie”.